آئین مستان

هر راه به جز راه تو کج خواهد بود

بی لطف تو آسمان فلج خواهد بود

ما منتظران اگر بخواهیم همه

امسال همان سال فرج خواهد بود

**********

روزها بگذشت و تقویم زمان تکمیل شد

سالمان باصوت حول حالناتحویل شد

باز هم بر ما به خاک افتادگان درگهت

صبح غمگینی بدون حضرتت تحمیل شد

**********

روزها نو نشده کهنه تر از دیروز است

گر کند یوسف زهرا نظری نوروز است

لحظه ها در تپش تاب و تب آمدنش

آسمان چشم بهراه قدمش هر روز است

ای خدا کاش شود سال نوام عید فرج

که نگاهم نگران منتظر آن روز است

یا این دل شکسته ما را صبور کن

یا لااقل به خاطر زینب ظهور کن

دیگر بتاب از افق مکه ماه من

این جاده های شب زده را غرق نور کن

با ذوالفقار حضرت مولا بیا و بعد

دل های شیعه را پر از حس غرور کن

امشب بیا که روضه بخوانی برای ما

امشب بساط گریه ما را تو جور کن

یا چند صفحه مقتل کرب و بلا بخوان

یا خاطرات عمه خود را مرور کن

هم از وفای ساقی لب تشنگان بگو

هم یادی از مصیبت سرخ تنور کن

با کوله بار غربت و اندوه خود بیا

از کوچه های سینه زنی مان عبور کن

گفته بودی که می‌آیی، نه چنین دیر، کجایی؟

به فدای لب مستت، که چنین غنچه نمایی

یوسفم، دیر نمودی و مرا چشم نمانده

نکند بی نظر من، ز رخت پرده گشایی

همه شب بی تو خرابم، به فراق تو بنالم

نرسد هیچ نشانم، ز دری که تو درآیی

پدرت مرد ز اندوه و به تصویر تو می‌گفت:

من که می‌میرم از این غم، چه بیایی چه نیایی

همه بلبلکان باز برآیند به لانه

شب عیدست بیا، بی تو نداریم صفایی

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

تو چه کردی که نشاید ز لبم عقده گشایی

کاش باشی تو میان شهدایی که رسیده

آب و جارو کنم این خانه دل را که بیایی 

 برای دیدن رویت دلم مهیا نیست

میان صحن دو چشمم برا ی تو جا نیست

ز بس که خانه ی یاران به رنگ دنیا شد

دگر برای تو جایی به غیر صحرا نیست

طبیب گونه تو درد مرا نشانم ده

کسی که درد نفهمد پی مداوا نیست

برس به داد دل من که بی کسی سخت است

اگر چه مثل تو مردی غریب و تنها نیست

هر آنکه عشق تو دارد همیشه آرام است

کسی که بندۀ یار است اسیر دنیا نیست

شبیه صوت غریبی که روی نی می خواند

صدای غربت ما را کسی پذیرا نیست

شفیع هر دو جهانم که همتم داده

به تار موی تو سوگند غیر زهرا نیست

سلام ای مهر، از روی تو پیدا / رخت پنهان و انوارت هویدا

الهی خانه ات آباد جانا / سلام ای خانه ات دلهای شیدا

سلامم بر نمازو بر سلامت / سلامم بر قنوت و ربنایت

سلامم بر قیام و بر قعودت / به قرآن و به تبیین و صدایت

سلام من به لبخند ملیحت / به اشک و گریه ها و های هایت

دعا کردی من بی معرفت را / من کجا، مجلس حسین کجا

به قربان مناجات و دعایت / رکوع و سجده ات تفسیر معراج

سلام من به مُهر کربلایت / به گَرد راه خود هم یک نگاهی

نشسته گَرد غم بر شانه هایت / عزاداریم، عزادارم، به حزنت

به قربان پَرِ شال عزایت / من نالایق و همراهیت، کاش

بیایم کربلا از ردّ پایت

تمام آسمان را غم گرفته / دلم را حزن یک عالم گرفته

بهشتی که در آن جای عزا نیست / محرم آمد و ماتم گرفته

دوباره خانه ها ماتم سرا شد / حسینیه شد و کرببلا شد

هلال ماه غم شد خنجریُ / میان قلب آلُ لله جا شد

همه مانند زهرا نوحه خوانند / ملائک سینه زن در آسمانند

در این بزم عزا ما میهمانیم / ابالفضل و شهیدان میزبانند

مرا از درد بی دردي رها کن / به درد خود دلم را مبتلا کن

چه قدر از کوي عشقت دور ماندم / مرا با خانه ي خود آشنا کن

اگر رد می شوي از کوچه ي دل / نگاهی بر گداي بینوا کن

براي تو اگر سودي ندارم / مرا نذر نگاه خود فدا کن

کنار سفره ي افطار یک شب / براي نوکر خود هم دعا کن

خودم را با گناهم حبس کردم / پر و بال مرا از بند وا کن

پس از آنکه گذشتی از خطایم / نصیبم یک سفر کرببلا کن

منبع: کتاب زمزمه ولایت